Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Ένας γενναίος πυροσβέστης,θύμα ληστών στην Πάτρα

                         αναδημοσίευση της φωτο. από το Nonews-NEWS

Θρήνος στην Πάτρα για την εν ψυχρώ δολοφονία ενός γενναίου πυροσβέστη , του 59χρονου Χρήστου Μαντά , πατέρα δύο παιδιών, που το μεσημέρι επιχείρησε να ακινητοποιήσει 2 ληστές σε κεντρικό σούπερ μάρκετ της Πάτρας.
Κι ένας εξ αυτών τον πυροβόλησε τρεις φορές στο κεφάλι...
Η αστυνομία ά ρ γ η σ ε να φθάσει και όταν εμφανίσθηκε έφαγε άγριο γιούχα από τους πελάτες του σούπερ μάρκετ.
Ας δούμε τώρα  πόσο ...σεμνά παρουσίασε το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων , δηλαδή το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων, την άγρια δολοφονία ενός ενεργού πολίτη .
Ιδού :
Πάτρα, Ελλάδα 30/04/2011 14:37 (ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Πάτρα: Ληστεία με φόνο σε σούπερ μάρκετ
Αιματηρή ληστεία με θύμα έναν 59χρονο πυροσβέστη, πατέρα δύο παιδιών, σημειώθηκε λίγο μετά τη 1.00 το μεσημέρι του Σαββάτου σε σούπερ μάρκετ στην οδό Ελευθερίου Βενιζέλου, στην Πάτρα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, δύο άγνωστοι που φορούσαν γυαλιά ηλίου και κουκούλες στο κεφάλι, εισέβαλαν στο σούπερ μάρκετ και με την απειλή όπλου, ζήτησαν από την ταμία τα χρήματα.
Εκείνη την ώρα μέσα στο κατάστημα βρίσκονταν αρκετοί πελάτες και ένας εξ αυτών, ο 59χρονος πυροσβέστης, επιχείρησε να τους εμποδίσει. Τότε ένας από τους δράστες τον πυροβόλησε, με αποτέλεσμα ο 59χρονος να πέσει νεκρός.
Στη συνέχεια οι δύο δράστες τράπηκαν σε φυγή, ενώ παραμένει άγνωστο αν πήραν ή όχι χρήματα.
Ακολούθησαν εκτεταμένες έρευνες της Αστυνομίας για τον εντοπισμό των δραστών.
Ας σημειωθεί, πάντως, πως όταν έφτασαν οι αστυνομικοί στο τόπο του συμβάντος, υπήρξαν διαμαρτυρίες από τους πολίτες, που ήταν αυτόπτες μάρτυρες του φόνου”.

Αποχαιρετισμός στον ήρωα Λάκη Σάντα


Η πολιτειακή  και πολιτική  ηγεσία της  χώρας , με  δηλώσεις της αποχαιρετά τον ΗΡΩΑ Λάκη Σάντα.

 Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας :
"Σήμερα αποχαιρετάμε έναν γνήσιο πατριώτη και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, έναν άνθρωπο που έγραψε μία από τις πιο λαμπρές σελίδες της ελληνικής ιστορίας.
Με την κίνησή του να κατεβάσει μαζί με τον Μανώλη Γλέζο τη σημαία του φασισμού από τον Ιερό Βράχο, θα αποτελεί για πάντα πηγή έμπνευσης για την πατρίδα και τις επόμενες γενιές.
Ο Λάκης Σάντας αφήνει πίσω του μια κληρονομιά που προκαλεί σεβασμό και δέος. Υπήρξε αληθινός ήρωας, πρόσωπο-σύμβολο για την Ελλάδα, που δεν εξαργύρωσε την προσφορά του και δεν αντάλλαξε τον πατριωτισμό και το δημοκρατικό μεγαλείο του. Καλούμαστε όλοι να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη του".

Ο Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος:
"Ένας πρωταγωνιστής και σύμβολο του αγώνα του λαού μας κατά του φασισμού έφυγε από κοντά μας. Ο Λάκης Σάντας, κατεβάζοντας μαζί με το Μανώλη Γλέζο τη σημαία του κατακτητή από την Ακρόπολη, το σύμβολο της Δημοκρατίας, άναψε την πρώτη φλόγα ελευθερίας σε μία Ευρώπη που ήταν στην πιο σκοτεινή στιγμή της νεώτερης ιστορίας της. Οι αγώνες του και η προσωπικότητά του αποτελούν πηγή έμπνευσης για το λαό μας, αλλά και για κάθε άνθρωπο που μάχεται για την ελευθερία, τη Δημοκρατία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια".
Ο πρωθυπουργός Γιώργος Α. Παπανδρέου:
"Ο Λάκης Σάντας υπήρξε μια μορφή σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης.Δεν ήταν μόνο η γενναία ενέργειά του μαζί με τον Μανώλη Γλέζο απέναντι σε ό,τι συμβόλιζε τότε τον φασισμό, τη σβάστικα και το "χτύπημα" στην καρδιά του ναζισμού, που αναπτέρωσε τις ελπίδες για Ελευθερία σε ολόκληρη την Ευρώπη, δεν ήταν μόνο οι αγώνες του απέναντι στις κατοχικές δυνάμεις, ήταν και οι αγώνες του για την δημοκρατία, την αριστερά και την αξιοπρέπεια και πάνω απ΄όλα η σεμνότητά του και το ήθος του σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, που χαρακτήρισαν αυτόν τον σπουδαίο άνθρωπο.Με τις αρχές του, με τους αγώνες του, με τη στάση του, μας έδειξε έναν δρόμο που αποτελεί παρακαταθήκη για όλους μας.Θα τον τιμούμε πάντα".

Ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς:
 "Μια από τις ηρωικότερες μορφές της Αντίστασης, ο Απόστολος Σάντας, έφυγε σήμερα από κοντά μας.
Στο πρόσωπό του ο Ελληνισμός αναγνωρίζει τον πιο αγνό πατριωτισμό. Εκείνο που τον έκανε να αναζητά τι μπορούσε να δώσει και όχι τι να πάρει από την Πατρίδα.
Τα μάτια μου, έλεγε ο ίδιος, εδάκρυσαν μόλις είδα την πολεμική σημαία των κατακτητών στο Μνημείο του Πολιτισμού και της Λευτεριάς, τον Παρθενώνα. Και ύστερα άστραψαν από φλόγα.
Πήρε τότε, μαζί με το Μανώλη Γλέζο, τη μεγάλη απόφαση: Να υποστείλουν την κατοχική και να υψώσουν την Ελληνική Σημαία. Απόφαση γενναιότητας και αυτοθυσίας, που έκανε το ακατόρθωτο λαμπρή πραγματικότητα, σηκώνοντας ακόμη πιο ψηλά τα όρια του ηρωισμού.
Ο Απόστολος Σάντας εντάχθηκε, αμέσως μετά, στο Αντάρτικο και πήρε ενεργό μέρος την Εθνική Αντίσταση, πρωτοστατώντας σε επικίνδυνες αποστολές και ηρωικές μάχες. Έγινε σύμβολο πατριωτισμού, αυταπάρνησης και ανιδιοτέλειας.
Με το παράδειγμά του, έδωσε στους Έλληνες, μέσα στην καταχνιά της κατοχής, το δικαίωμα να ελπίζουν, το κουράγιο να παλεύουν και τη δυνατότητα να επαναλαμβάνουν τα λόγια του: "Μα εδώ είναι Ελλάδα. Μια μικρή χώρα, που από αυτήν ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Η χώρα που δίνει πάντα το παράδειγμα στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας".
Ας κρατήσουμε, σήμερα, την παρακαταθήκη του αυτή. Αλλά και το πρότυπο μιας σεμνής ζωής γεμάτης αγώνες, προσφορά και περηφάνια.
Η μνήμη του θα είναι αιώνια".

Το  Κ.Κ.Ε. :
" Το ΚΚΕ εκφράζει την θλίψη του για το θάνατο του αγωνιστή Λάκη Σάντα, που με τόλμη συμμετείχε το Μάη του 1941 στο κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας από τον βράχο της Ακρόπολης. Στη συνέχεια μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ και του ΕΛΑΣ με το όπλο πολέμησε κατά των κατακτητών και των συνεργατών τους. Για αυτή την αντιστασιακή του δράση τιμωρήθηκε σκληρά από τις αστικές κυβερνήσεις με φυλακές και εξορίες στην Ικαρία και στην Μακρόνησο".


Ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας
"Η σημαία της αντίστασης που ύψωσαν στην Ακρόπολη ο Λάκης Σάντας και ο Μανώλης Γλέζος, την περίοδο του φασισμού, σήμερα κυματίζει μεσίστια στις καρδιές μας.
Με τον θάνατο του κομμουνιστή Σάντα, η χώρα μας χάνει ένα κομμάτι από τη ζωντανή της ιστορία.
Η ανεπανάληπτη γενιά, της ελληνικής εθνικής αντίστασης, αποχαιρετά έναν λαμπρό της εκπρόσωπο.
Με βαθιά θλίψη αποχαιρετούμε και εμείς τον άνθρωπο-σύμβολο που με τη γενναιότητά του, τη σεμνότητά του και τις αξίες του αποτέλεσε ένα σημείο αναφοράς και διαρκούς έμπνευσης για όλες τις επόμενες γενιές".

Το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ:
"Έφυγε από τη ζωή, στα 89 του χρόνια, ο σύντροφος Λάκης Σάντας, σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης κι ένας από τους πρωτοπόρους αγωνιστές της γενιάς του.
Νιώθουμε βαθιά θλίψη για τον χαμό του, αλλά και περηφάνια για την αγωνιστική κληρονομιά που αφήνει πίσω του. Όλη η ζωή του Λάκη Σάντα ήταν γεμάτη αγώνες, στους οποίους συμμετείχε από πολλά μετερίζια, συνεχίζοντας το δρόμο που ξεκίνησε με τον Μανώλη Γλέζο τον Μάη του 1941, όταν έγραψαν μια από τις πιο λαμπρές σελίδες του ελληνικού και ευρωπαϊκού αντιστασιακού έπους κόντρα στον φασισμό με την θαρραλέα πράξη τους να κατεβάσουν τη σημαία του κατακτητή από την Ακρόπολη.
Η μνήμη του Λάκη Σάντα θα παραμείνει ζωντανή στις καρδιές και τους αγώνες μας. Θα τον θυμόμαστε ως έναν αγωνιστή που δεν έπαυσε ούτε στιγμή να αγωνίζεται για την ειρήνη, την εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τον σοσιαλισμό. Θα συνεχίσει να αποτελεί πηγή έμπνευσης για τις νεώτερες γενιές που και σήμερα καλούνται να βρεθούν στην πρώτη γραμμή των αγώνων για τις ίδιες ιδέες και αξίες στις οποίες αφιέρωσε τη ζωή του ο πρωτοπόρος αγωνιστής. Για να σηκωθεί ο ήλιος πάνω από την Ελλάδα και πάνω από τον κόσμο".

Η Κεντρική Επιτροπή της Δημοκρατικής Αριστεράς:
"Ο Απόστολος Σάντας υπήρξε ένα σύμβολο της αντίστασης του λαού μας κατά της γερμανικής κατοχής και του φασισμού. Με απαράμιλλο θάρρος, 20χρονο παιδί τότε, κατέβασε μαζί με τον Μανώλη Γλέζο, τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη. Διέτρεξε όλη του τη ζωή και την αγωνιστική του διαδρομή με απίστευτη σεμνότητα, πράγμα το οποίο κάνει σήμερα την απώλειά του ακόμη μεγαλύτερη. Η Αριστερά και ολόκληρος ο ελληνικός λαός θα τον έχουν πάντα στην καρδιά τους και στη μνήμη τους".
Μια σημείωση :το Κ.Κ.Ε.  δεν  ντράπηκε να βγάλει μια στεγνή  ανακοίνωση μέσω  του γραφείου Τύπου; Πού είναι η γ.γ. του κόμματος  Α.Παπαρήγα ,που και  για  ασήμαντα πράγματα κάνει δηλώσεις;
Τον ίδιο δρόμο  βάδισε δυστυχώς  και η Δημοκρατική  Αριστερά...
Σύντροφοι  αφήστε επιτέλους  τις μικρότητες , αλλιώς ο λαός θα σας πάρει και σας σηκώσει...

΄Εφυγε ο ήρωας Απόστολος (Λάκης) Σάντας


΄Εφυγε σήμερα από τη ζωή ο Απόστολος (Λάκης) Σάντας.
Σε ένα μήνα ακριβώς συμπληρώνονταν 70 χρόνια , τότε που με απίστευτο ηρωισμό και αυταπάρνηση με το Μανώλη Γλέζο , κατέβασαν τη σημαία του Χίτλερ από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Σεμνός μια ζωή , δεν ήθελε να εκμεταλλευθεί την ηρωική πράξη του , όπως εκατοντάδες άλλοι της Αριστεράς... με δεξιά τσέπη.
Παρέμεινε αγνός ιδεολόγος, ανιδιοτελής , σεμνός, απλοϊκός. Έλεγε:χαρακτηριστικά "δεν κυνηγάω ποτέ τη δημοσιότητα, γιατί θεωρώ, ότι έχει εξευτελιστεί το ζήτημα πάρα πολύ. Την Αντίσταση δεν την κάναμε μόνο εμείς, έχουν σκοτωθεί χιλιάδες παλικάρια, γυναίκες και άνδρες, "ανώνυμοι"...".
Ο Λάκης (Απόστολος) Σάντας γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1922 στην Πάτρα, όπου τότε υπηρετούσε ο πατέρας του ως δημόσιος υπάλληλος.
Οι γονείς του κατάγονταν από το χωριό Πηγαδισάνοι της Λευκάδας.
Το 1934 η οικογένεια Σάντα εγκαθίσταται στην Αθήνα.Το 1940 εισάγεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Θα αποφοιτήσει μετά την απελευθέρωση.
Τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου 1941, θα κατεβάσει, μαζί με το φίλο του Μανόλη Γλέζο τη χιτλερική σημαία από το βράχο της Ακρόπολης.
Το 1942 εντάσσεται στο ΕΑΜ και λίγο αργότερα στην ΕΠΟΝ.
Το 1943 βγαίνει στο βουνό με τον ΕΛΑΣ.
Πήρε μέρος σε αρκετές μάχες στην Αιτωλοακαρνανία, τη Φθιώτιδα και την Αττικοβοιωτία και το 1944 τραυματίστηκε.
Το 1946 εξορίζεται στην Ικαρία.
Το 1947 φυλακίζεται στην Ψυττάλεια απ’ όπου το 1948 στέλνεται στην Μακρόνησο.
Θα διαφύγει στην Ιταλία και θα ζητήσει πολιτικό άσυλο στον Καναδά, όπου θα ζήσει μέχρι το 1962 και το 1963 επιστρέφει στην Ελλάδα .

Ο ίδιος εξιστόρησε το εγχείρημα υποστολής της σημαίας και ορισμένα περιστατικά από τη δράση του στην Εθνική Αντίσταση, στον Ηλία Πετρόπουλο.
Όταν το Μέτωπο της Μακεδονίας έσπασε και η Μπότα των Ναζί κατέβαινε και μας πλάκωνε στο στήθος, η πρώτη μου σκέψη ήταν να φύγω με τα υποχωρούντα στρατεύματα για την Αίγυπτο για να συνεχίσω εκεί τον πόλεμο. Λογάριασα, όμως, χωρίς τα Στούκας, τα οποία δεν άφησαν ούτε καρυδότσουφλο στον Σαρωνικό κόλπο. Κι έτσι, ανάμεσα στις φλόγες και στις βόμβες των Στούκας, είδα να βυθίζονται οι ελπίδες μου για την Αίγυπτο, κι έμεινα.
Μπήκαν στην Αθήνα μας μια Κυριακή κι έστησαν αμέσως την πολεμική τους σημαία σ' έναν ψηλό κοντό, πάνω στα αθάνατα μάρμαρα της Ακρόπολης. Άπειρα μάτια ελληνικά εδάκρυσαν το πρωινό εκείνο, βλέποντας το σύμβολο των Ούννων να λερώνει το μοναδικό μνημείο του πολιτισμού και της λευτεριάς, τον Παρθενώνα.
Έτσι εδάκρυσαν και τα δικά μου. Μα... ύστερα τα βλέφαρά μου σφίχτηκαν κι άστραψαν από μια φλόγα που θα μπορούσε να λιώσει και ατσάλι ακόμη, κι ήταν αυτή, η φλόγα της συγκρατημένης λύσσας εναντίον τους.
Ήταν η φλόγα που μου έλεγε ότι κάτι πρέπει να τους κάνω. Κάτι μεγάλο, κάτι που να τους μαστιγώσει σε εκείνα τα αγέρωχα γουρουνίσια μούτρα τους, κάτι προσβλητικό, κάτι που να τους κάνει να κατεβάσουν εκείνα τα κρύα γαλανά, χωρίς οίκτο κτηνώδη μάτια τους. Κάτι συμβολικό που να τους χτυπήσει όλους μαζί σαν χώρα, σαν λαό, και προ παντός, σαν στρατό.
Την ίδια φλόγα είδα τότε στα μάτια πολλών φίλων μου, αλλά προ παντός τη διέκρινα και την γνώρισα στα μάτια του Μανώλη του Γλέζου, του συμμαθητή μου. Κοιταχτήκαμε στα μάτια και χωρίς κουβέντες συνεννοηθήκαμε. Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τι θα κάνομε. Εν τω μεταξύ, οι Ναζίδες είχαν αρχίσει επιχειρήσεις εναντίον της Κρήτης. Πηγαίναμε στο Φάληρο μόνοι μας και μπρος στα αφρισμένα κύματα σκεφτόμαστε τι να τους κάνομε ακούγοντας από πάνω μας τη Λουφτβάφε να μεταφέρει αλεξιπτωτιστές για την Κρήτη.
Οι μέρες περνούσαν... Είχε περάσει ένας μήνας που κατέλαβαν την Αθήνα και η Κρήτη είχε λυγίσει. Πολεμούσαν ακόμη τα παλικάρια μας μαζί με τους Εγγλέζους σε μερικά σημεία.
Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κυττούσαμε. Και τότε... το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη.
Να τι πρέπει να τους κάνομε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρομε. Να την γκρεμίσομε και να την ξεσχίσομε και να πλύνομε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράχο. Την είχαν στήσει αυτήν την ίδια την πολεμική τους σημαία οι Ναζί θριαμβευτικά ως τότε στη Βαρσοβία, στη Βιέννη, στην Αμβέρσα, στη Νορβηγία, στο Παρίσι και στο Βελιγράδι και απειλούσαν να τη στήσουν σε όλο τον κόσμο τότε. Μα εδώ είναι Ελλάδα. Είναι η μικρή χώρα που απ' αυτή ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει το παράδειγμα πάντα στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας.
Ήταν πολύ απλό μα και πολύ Μεγάλο.
Μια σημαία σήκωσε στις 25 Μαρτίου 1821 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, μια σημαία θα κατεβάζαμε και μεις στις 31 Μαϊου 1941. Συμβολικό το πρώτο, συμβολικό και το δεύτερο. Μια φούχτα άνθρωποι τότε απειλούσαν την Πανίσχυρη Τουρκική Αυτοκρατορία. Δυο παιδιά εμείς, θα προσβάλλαμε το φοβερό τότε Γ΄ Ράιχ. Και βάλαμε σ' ενέργεια αμέσως το σχέδιο.
Πήραμε απ' την Εθνική Βιβλιοθήκη τη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια και διαβάσαμε στη λέξη Ακρόπολις. Εκεί είδαμε όλες τις σπηλιές ή τρύπες που έχει ο βράχος της Ακροπόλεως από την εποχή εκείνη και καταλάβαμε ότι μόνον από ένα σπήλαιο -που είναι στο εσωτερικό του βράχου της Ακροπόλεως και λέγεται Πανδρόσειον άντρον" και στο οποίο κατά τη Μυθολογία εκατοικούσε ο ιερός όφις της θεάς Αθηνάς και του πήγαιναν οι ιέρειες του ναού του Παρθενώνα και έτρωγε μηλόπιττες στις εορτές των Παναθηναίων- ότι μόνον απ' αυτήν την τρύπα, που έβγαινε σε ένα βάθρο δίπλα στο Ερεχθείο, θα μπορούσαμε να ανεβούμε στην Ακρόπολη χωρίς να μας δουν οι Γερμανοί φρουροί. Την άλλη μέρα κιόλας πήγαμε και ανεβήκαμε σαν επισκέπτες στην Ακρόπολη και είδαμε πού ακριβώς είναι αυτή η σπηλιά από την οποία θα ανεβαίναμε την νύκτα. Πέρασε κι αυτή η ημέρα και ήλθε η επομένη, η 30ή Μαϊου 1941. Είχαμε ακούσει το βράδυ από το ραδιόφωνο το Λονδίνο που μας είπε ότι η Κρήτη εγκατελείφθη πια.
Πρωί πρωί οι Ούννοι με τις εφημερίδες τους και με προκηρύξεις μας ανήγγειλαν γεμάτοι κομπασμό και υπερηφάνεια ότι κατέλαβαν και την τελευταία γωνιά της Ελλάδας, την ηρωική Κρήτη.
Δεν ξέρω τι ήταν εκείνο που ένιωθα, μα μου φαίνεται πως ήταν ένα παράπονο μαζί με δυνατό πυρετό. Περίμενα μ' αγωνία να βραδιάσει. Επιτέλους βράδιασε. Συναντηθήκαμε με τον Μανώλη και ξεκινήσαμε. Όπλα δεν είχαμε τότε. Είχα πάρει μαζί μου μόνον ένα φαναράκι ηλεκτρικό κι ένα μαχαιράκι. Φτάσαμε. Κάναμε μια βόλτα στα Προπύλαια μέχρι να φτάσει η ώρα 9:30 μ.μ.
Τότε είδαμε τους Γερμαναράδες να είναι μαζεμένοι μέσα στο δωμάτιο της εισόδου και να πίνουν κρασί και μπίρες, έχοντας και μερικές κακές Ελληνίδες, απ' αυτές που πουλάν τον έρωτά τους στα Προπύλαια που είχαν το Φρουραρχείο. Ακούγαμε απόμακριά τα κτηνώδη χάχανά τους και τα τραγούδια τους και σφίγγαμε ακόμη περισσότερο τα δόντια μας.
Όταν έφτασε η ώρα, κυτταχθήκαμε. Ίσως να μην ξαναβλέπαμε τον ήλιο ν' ανατέλλει. Είναι αλήθεια ότι νιώθαμε ένα δυνατό χτυποκάρδι μα αυτό δεν ακουγόταν παραέξω. Τα στήθη μας τα ελληνικά το πνίγανε. Είναι γλυκός ο θάνατος όταν πεθαίνεις για τα ιδανικά σου. Σ' αυτές τις στιγμές δεν έχεις παρά να θυμηθείς την Ιστορία. Να θυμηθείς τον Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, να θυμηθείς τον Αθανάσιο Διάκο ή το Μεσολόγγι ή τον πόλεμο της Αλβανίας κι είσαι εντάξει.
Σφίξαμε τα χέρια, πηδήξαμε τα σύρματα, μπήκαμε ανάμεσα στα δέντρα. Συρθήκαμε με την κοιλιά και φτάσαμε στη σπηλιά. Μπήκαμε μέσα ψηλαφητά κρατώντας και την αναπνοή μας ακόμη. Αρχίσαμε να σκαρφαλώνομε ως τα μαδέρια της σκαλωσιάς που είχαν φτιάξει οι αρχαιολόγοι για ανασκαφές.
Κάτω μας το βάραθρο άνοιγε το μαύρο του στόμα να μας καταπιεί στο πρώτο ξεγλίστρημα. 40 μέτρα κάτω κατέβαινε η σπηλιά και κατόπιν ανοιγότανε το χείλος ενός ξεροπήγαδου, άλλα καμιά δεκαριά μέτρα. Σιγά-σιγά σκαρφαλώσαμε και κάνοντας μια τελευταία έλξη βγήκαμε στο επάνω βάθρο. Ανεβήκαμε μερικά μαρμάρινα σκαλιά και σηκώσαμε τα κεφάλια μας να δούμε.
Ήταν ένα τέταρτο το φεγγάρι.
Και καθώς το ασημένιο του φως έλουζε τα ιερά εκείνα μνημεία του άπαντου της Τέχνης και της Ομορφιάς, νιώσαμε μέσα μας ν' ατσαλώνομε. Είδαμε με τα μάτια της ψυχής μας τους αθάνατους προγόνους μας να στέκονται σιωπηλοί και μεγαλοπρεπείς μες στις χλαμύδες τους τριγύρω μας και να μας κυττάνε ερωτηματικά αν θα κάνομε το καθήκον μας ή όχι. Αν και δεν πολυπιστεύω στο μοιραίο, εν τούτοις εκείνες τις στιγμές νομίζω ότι το μοιραίο της φυλής μας έριξε τον κλήρο σε μας...
Προχωρήσαμε συρτά με την κοιλιά. Μας χώριζαν περίπου 50-60 μέτρα απ' τον κοντό που είχαν τη σημαία τους. Χωριστήκαμε και πηγαίναμε ανάμεσα στα μάρμαρα, πετώντας κάθε τόσο πέτρες μήπως ήταν κανένας Γερμανός σκοπός κρυμμένος. Όταν φτάσαμε κοντά στον κοντό είδαμε την ξύλινη σκοπιά τους. Πετάξαμε πάλι κάνα-δυο πέτρες κι όταν είδαμε ότι ήταν ησυχία σηκωθήκαμε όρθιοι και προχωρήσαμε θαρρετά. Φτάσαμε στον κοντό.
Ψηλά κυμάτιζε η σημαία τους. Λύσαμε το συρματόσχοινο και τραβήξαμε για να την κατεβάσομε. Μα την είχαν μπλέξει στην κάτω άκρη της με τα τρία συρματόσχοινα που στήριζαν τον κοντό. Κρεμόμαστε κι οι δυο για να την κατεβάσομε μα δεν κατέβαινε. Αρχίσαμε τότε με τη σειρά να σκαρφα- λώνομε στον σιδερένιο κοντό για να την φτάσομε και να την κόψομε. Μα ήταν 20 μέτρα ο κοντός και λείος κι ήταν αδύνατο να την φτάσομε. Κουρασμένοι σταθήκαμε για λίγο κι απογοητευτήκαμε, σκεφτόμαστε τι να κάνομε.
Να φύγομε χωρίς την σημαία τους λάφυρο, δεν το σκεφτήκαμε ούτε μια στιγμή. Και μέσα στην ένταση της σκέψης μας, σκεφτήκαμε ότι πρέπει να σπάσομε τα τρία συρματόσχοινα για να μπορέσομε να την κατεβάσομε.
Αρχίσαμε τότε με τα χέρια μας, με τα δόντια μας, με ό,τι μπορούσαμε να προσπαθούμε να ξεκολλήσομε τα συρματόσχοινα απ' τους σκουρασμένους χαλκάδες με τους οποίους κρατιότανε στα γύρω μάρμαρα. Κραυγή ενθουσιασμού μου ξέφυγε όταν έσπασε το πρώτο. Κατόπιν έσπασε και το δεύτερο και μετά το τρίτο. Αμέσως ξεμπλέξαμε τα συρματόσχοινα και τότε το μισητό σύμβολο του φασισμού κατέβηκε.
Ήταν μια τεράστια σημαία 4 μ. μήκος και 2 μ. πλάτος. Στη μέση είχε τον αγκυλωτό σταυρό και στην απάνω άκρη τον γοτθικό πολεμικό σταυρό του Κάιζερ.
Με λύσσα την κόψαμε απ' το συρματόσχοινο και την μαζέψαμε. Σχίσαμε από ένα κομμάτι απ' τον αγκυλωτό σταυρό. Την υπόλοιπη την κάναμε ρολό και την πήραμε. Είχαν περάσει τρεις ώρες περίπου απ' την ώρα που είχαμε ξεκινήσει. Το φεγγάρι είχε χαθεί και μαζί μ' αυτό και οι οπτασίες των προγόνων μας ευχαριστημένες. Ο αέρας μας δρόσιζε τα φλογισμένα πρόσωπά μας και μας έφερνε από μακριά τα χάχανα των Γερμαναράδων.
"Α! τώρα γελάστε και τραγουδείστε όσο θέλετε, αύριο το πρωί θα τα πούμε", σκέφτηκα.
Κατεβήκαμε απ' το ίδιο μέρος. Για να την πάρομε μαζί μας ήταν αδύνατο γιατί η ώρα της κυκλοφορίας είχε περάσει. Τότε αποφασίσαμε να την κρύψομε μέσα στην ίδια τη σπηλιά, κάτω στο ξεροπήγαδο. Κατεβήκαμε σιγά σιγά μέχρι κάτω, φτάσαμε στο χείλος του ξεροπήγαδου και την πετάξαμε όπως ήταν, τυλιγμένη σε μπόγο, μέσα. Ακούσαμε τον γδούπο της και ησυχάσαμε.
Ανεβήκαμε πάλι και φύγαμε σιγά σιγά, πηγαίνοντας σύρριζα στον τοίχο και προσέχοντας μην συναντήσομε καμιά γερμανική περίπολο. Όταν βρισκόμαστε στη μέση του δρόμου περίπου για το σπίτι μας, μας σταμάτησε ξαφνικά με το πιστόλι στο χέρι ένας Έλληνας αστυνομικός που φύλαγε σκοπός σ' ένα δημόσιο ταμείο.
Στην αρχή σκέφτηκα να του επιτεθώ με το μαχαίρι. Αλλά κατόπιν του μιλήσαμε ευγενικά και θαρρετά και του δώσαμε να καταλάβει ότι πρέπει να μας αφήσει να πάμε στα σπίτια μας χωρίς βέβαια να του πούμε τίποτε για το ζήτημα της σημαίας. Μας άφησε και φύγαμε. Φτάσαμε στα σπίτια μας, καθησυχάσαμε τους δικούς μας που μας περίμεναν γεμάτοι αγωνία μη ξέροντας πού είμαστε.
Όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκα. Και το πρωί ήρθε ο Μανώλης και ανεβήκαμε στην ταράτσα του σπιτιού μου και κυττούσαμε την Ακρόπολη. Μέχρι τις 11 π.μ. της 31ης δεν υπήρχε σημαία στην Ακρόπολη, όπως έλεγαν τώρα τελευταία μετά την απελευθέρωση οι Έλληνες φύλακες της Ακροπόλεως. Η γερμανική φρουρά, η οποία απετελείτο από 20 περίπου άνδρες τα είχε χάσει. Πανικός στο γερμανικό στρατηγείο. Οι κούρσες πήγαιναν κι έρχονταν. Τι έγινε η πολεμική τους σημαία; Ποιος τόλμησε να την πειράξει; Κατά τις 11 η ώρα πήγαν και βάλαν μιαν άλλη στη θέση της πιο μικρή. Με τις απογευματινές εφημερίδες βροντοφωνήσανε οι Γερμανοί τις κυρώσεις τους. Επήραν τα δακτυλικά μας αποτυπώματα απ' το σιδερένιο κοντό και μας κατεδίκασαν ερήμην σε θάνατο (γιατί δεν μας ήξεραν). Επίσης όλους τους τυχόν συνενόχους μας. Μας επικήρυξαν και με χρηματικό ποσόν. Περιόρισαν τις ώρες κυκλοφορίας των πολιτών και απέλυσαν τον αρχηγό της Αστυνομίας και τους διοικητές των αστυνομικών τμημάτων της περιφερείας της Ακροπόλεως.
Επίσης, συνέλαβαν όλους τους Έλληνες φύλακες της Ακροπόλεως, τους οποίους όμως άφησαν ελευθέρους, αφού εξήτασαν τα αποτυπώματά τους και τους ανέκριναν, τη δε φρουρά τους την κατεδίκασαν εις θάνατον και την εξετέλεσαν. Μου φαίνεται πως βγήκαν λίγο ξινά τα γλέντια των Γερμαναράδων για τον θρίαμβο της Κρήτης... Αμέσως το νέο διαδόθηκε σαν αστραπή στην Αθήνα και στον Πειραιά και στα περίχωρα και κατόπιν σ' ολόκληρη την Ελλάδα. Το Λονδίνο και το Κάιρο την άλλη νύχτα έπλεξαν εγκώμια γι' αυτό.
Θα νιώσω άραγε άλλη φορά τα συναισθήματα που ένιωθα εκείνες τις ημέρες όταν άκουγα γύρω μου παντού τους Έλληνες με υπερηφάνεια και ειρωνεία για τους Γερμανούς να μιλούν για το γεγονός αυτό και να το χαρακτηρίζουν παίρνοντας κουράγιο για την αρχή του καινούργιου πολέμου της Αντίστασης. Έβλεπες παντού τον κόσμο να έχει αναθαρρήσει, να περπατάει με ψηλά το κεφάλι, ξέροντας καλά ότι το καζάνι άρχισε να βράζει πάλι...
Κι έτσι αρχίσαμε...
Έπειτα από 8 μήνες επεχείρησα να φύγω για την Αίγυπτο για να πάω στο στρατό να πολεμήσω πιο ενεργά μαζί με τον Μανώλη κι έναν άλλο φίλο μου. Μα, ύστερα από προδοσία, μας έπιασαν οι Γερμανοί. Μας κλείσανε στις φυλακές. Τότε σκέφτηκα ότι αν είχαν την εξυπνάδα να παραβάλλουν τα δακτυλικά μας αποτυπώματα, όλα θα τελείωναν. Αλλά δεν την είχαν, ευτυχώς.
Καθίσαμε λίγο καιρό στις φυλακές, όπου περάσαμε του κόσμου τα μαρτύρια (ξύλο ανηλεές, σχεδόν καθημερινό ντους με κρύο νερό έξω στο κρύο κ.λπ.) αποτέλεσμα των οποίων ήταν, όταν βγήκαμε, τον Απρίλιο του 1942, ύστερα από μια αμνηστία που μας συμπεριέλαβε, να κάνει ο Μανώλης αιμοπτύσεις.
Μόλις βγήκα απ' τη φυλακή, οργανώθηκα για καλά (είχε φουντώσει εν τω μεταξύ το κίνημα της Αντίστασης) κι άρχισα να κάνω χίλιες δουλειές, από κόλλημα προκηρύξεων και γράψιμο στον τοίχο μέχρι μεταφορά όπλων και κρύψιμο, κ.λπ.
Το καλοκαίρι του 1943 ένας χαφιές των SS με γνώρισε και κουβάλησε αρκετούς από δαύτους να με πιάσουν. Τους ξέφυγα, πηδώντας από παράθυρο σε παράθυρο κι από ταράτσα σε ταράτσα και βγήκα στο Αντάρτικο. Κατατάχθηκα στον ΕΛΑΣ και τοποθετήθηκα στην περιοχή Στερεάς Ελλάδας.
Έλαβα μέρος σε αρκετές μάχες παρατάξεως με τους Ναζίδες και σε πολλές επικίνδυνες αποστολές και κανόνισα αρκετούς Γερμαναράδες, τραυματίσθηκα δε στο στήθος (αριστερό ημιθωράκιο) πάνω απ' την καρδιά από τυφλό τραύμα βλήματος.
Αυτή είναι η ιστορία της συμβολής μου στην Αντίσταση του λαού μας, εν ολίγοις. Αλλά τι είναι αυτά μπροστά στις υπέροχες σελίδες που έχει γράψει ο ελληνικός λαός στα τέσσερα αυτά χρόνια της πιο σκληρής και ανελέητης σκλαβιάς που είδαμε ποτέ στην ιστορία μας; Κάθε πέτρα και κάθε αγκωνάρι, κάθε δρόμος και κάθε πεζοδρόμιο έχει γραμμένη απάνω μιαν ολόκληρη ιστορία ηρωισμού και θυσίας για τη λευτεριά, από γνωστούς και άγνωστους μάρτυρες, ήρωες, ατσάλινες ψυχές που ξεψυχάγανε προφέροντας το όνομα της Ελλάδας μας και φωνάζοντας "Θάνατος στο φασισμό!!!". Οι βουνοκορφές πάλι κι οι ράχες αχολογούν ακόμα απ' τις κλαγγές των όπλων κι απ' τα κλέφτικα τραγούδια των λεβεντόκορμων ανταρτών και κάθε στενό και κάθε ρέμα μυρίζει μπαρούτι ακόμη, απ' αυτό που έπεφτε καυτό απάνω στις γερμανικές φάλαγγες κάθε λεπτό και τους έκανε, αλαφιασμένοι να μην ξέρουν από πού να φυλαχτούν, νομίζοντας ότι κάθε πεύκο και κάθε έλατο ζωντανεύει κι είναι αντάρτης, εκδικητής!!!
Θα μπορούσα να λέω ολόκληρα μερόνυχτα, είναι τόσα πολλά”.

Παναγούλης, ο νεώτερος ΗΡΩΑΣ του ελληνικού ΕΘΝΟΥΣ




Υπόσχεση
 Τα δάκρυα που στα μάτια μας
 θα δείτε ν' αναβρύζουν
 ποτέ μην τα πιστέψετε
 απελπισιάς σημάδια. 
 Υπόσχεση είναι μοναχά
 γι' Αγώνα υπόσχεση
Αύριο  , στις 12  το μεσημέρι , στο Α΄Κοιμητήριο  Αθηνών , η οικογένεια και οι συναγωνιστές του ΗΡΩΑ ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗ ,του  παρ΄ολίγον  τυραννοκτόνου(Γ.Παπαδόπουλου) , τελούν μνημόσυνο  επ΄ ευκαιρία της συμπλήρωσης 35 χρόνων από τη δολοφονία του.
Σύμβολο της αντιδικτατορικής αντίστασης, πνεύμα  ΑΝΗΣΥΧΟ  και ΕΛΕΥΘΕΡΟ, χωρίς  κομματικές παρωπίδες, αγνός πατριώτης.΄Ηταν ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης του 20ου αιώνα.
΄Ηταν ο μόνος  ΕΛΛΗΝΑΣ , που θα ήταν  αποδεκτός από όλους για  μια ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ , μακριά  από τα προσυμφωνημένα  σχέδια  της λεγόμενης Μεταπολίτευσης.
΄Ηταν  ένα εμπόδιο  για την υλοποίηση των σχεδίων των ξένων -μεγάλων  αφεντικών και των ντόπιων νεροκουβαλητών τους.
΄Ασε που κατάφερε και  είχε στα χέρια του ατράνταχτες αποδείξεις για τους νενέκους πολιτικούς , που συνεργάσθηκαν  με την Απριλιανή Χούντα και -τότε- ετοιμάζονταν να κυβερνήσουν τη  χώρα  στο όνομα της ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ και της ΑΛΛΑΓΗΣ.
Στο  συγκρότημα Λαμπράκη βλακωδώς εμπιστεύθηκε  τα  "όπλα" του , δηλαδή τα  ντοκουμέντα της φρίκης και της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ πολλών πολιτικών , περιμένοντας  τη δημοσίευσή τους  στα "ΝΕΑ".
Σε λίγες ημέρες με ΝΟΜΙΜΟ εισαγγελικό τρόπο απαγορεύθηκε  η δημοσίευσή τους.Τα αρχιλαμόγια της πολιτικής  ανάσαναν. Η "Μεταπολίτευση" θα  ...εφαρμοζόταν και ο Α. Παπανδρέου  θα  έφερνε την "Αλλαγή" μετά τη δολοφονία του ΜΟΝΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ του ,δηλαδή του Αλέκου Παναγούλη. Αν ζούσε ίσως να ήταν πολύ  διαφορετική η "μεταπολίτευση" και  κυρίως η σημερινή εικόνα.

Ακολουθεί  βιογραφικό του, όπως το παρουσιάζει η  Βικιπαίδεια:
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης (2 Ιουλίου 1939 – 1 Μαΐου 1976) υπήρξε πολιτικός και ποιητής. Δραστηριοποιήθηκε στον αγώνα κατά της Δικτατορίας της Χούντας των Συνταγματαρχών (1967-1974). Παγκόσμια γνωστός, ιδιαίτερα για την θαρραλέα του πράξη, την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968, αλλά και για την αντοχή του στα βασανιστήρια που ακολούθησαν. Στην μεταπολίτευση εκλέχθηκε βουλευτής με την Ένωση Κέντρου (Ε.Κ.).
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης γεννήθηκε στην Γλυφάδα. Δευτερότοκος γιος της Αθηνάς και του Βασιλείου Παναγούλη, αξιωματικού του στρατού ξηράς. Αδερφός του Γεωργίου Παναγούλη, θύματος του καθεστώτος των Συνταγματαρχών, και του Ευσταθίου Παναγούλη, μετέπειτα πολιτικού άνδρα. Από την πλευρά του πατέρα του κατάγεται από την Δίβρη (Λάμπεια) Ηλείας και από την πλευρά της μητέρας του από την Λευκάδα. Εξαιτίας της κατοχής από τις δυνάμεις του Άξονα, ο Α. Παναγούλης πέρασε μέρος της παιδικής του ηλικίας στη Λευκάδα. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο στην Σχολή Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων.
Πολιτική
Πνεύμα ελεύθερο και δημοκρατικό, ο Αλέξανδρος Παναγούλης εντάχθηκε από νεαρή ηλικία στις κεντρώες πολιτικές δυνάμεις του τόπου: στην Ένωση Κέντρου (Ε.Κ.) του Γεωργίου Παπανδρέου. Συγκεκριμένα ο Α. Παναγούλης εντάχθηκε στην οργάνωση της νεολαίας του κόμματος – Οργάνωση Νέων της Ένωσης Κέντρου (Ο.Ν.Ε.Κ.) που μετονομάζεται στη συνέχεια σε Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία (Ε.ΔΗ.Ν.) – για να αναλάβει μετά την μεταπολίτευση την προεδρία της στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974.
Αντιδικτατορική δράση
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης στο Στρατοδικείο, Νοέμβριος 1968Ο Αλέξανδρος Παναγούλης συμμετείχε ενεργά στον αγώνα για την επαναφορά της δημοκρατίας και εναντίον του στρατιωτικού καθεστώτος του Γ. Παπαδόπουλου (1967-1974). Λιποτάκτησε από το στράτευμα και ίδρυσε την οργάνωση Εθνική Αντίσταση. Αυτοεξορίστηκε στην Κύπρο για να καταστρώσει σχέδιο δράσης. Εκεί έρχεται σε επαφή με τους πολιτικούς άνδρες του τόπου, όπως ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, με σκοπό να τους ζητήσει να συνδράμουν στην αντίσταση. Επανέρχεται στην Ελλάδα και μαζί με στενούς του συνεργάτες σχεδιάζει την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Παπαδόπουλου την 13η Αυγούστου 1968 κοντά στη Βάρκιζα. Αποτυγχάνει και συλλαμβάνεται. Όπως σημειώνει η Οριάνα Φαλάτσι στην συνέντευξη της με τον Αλέξανδρο Παναγούλη μετά την απελευθέρωση του, η πράξη του ήταν μια πολιτική πράξη εναντίον της δικτατορίας. Η Φαλάτσι αναφέρει τον Α. Παναγούλη ως εξής: Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο[1].
Μετά από μερόνυχτα συνεχούς βασανισμού, οδηγείται ημιθανής στο νοσοκομείο και κατόπιν δικάζεται από το Στρατοδικείο στις 3 Νοεμβρίου 1968 και καταδικάζεται δις εις θάνατον, μαζί με άλλα μέλη της Εθνικής Αντίστασης, στις 17 Νοεμβρίου 1968[2]. Μεταφέρεται στην Αίγινα για την εκτέλεση η οποία όμως ματαιώθηκε χάρη στις πιέσεις της διεθνούς κοινότητας και αφού προσπάθησαν να πείσουν τον Παναγούλη να υπογράψει για να του δοθεί χάρη. Στις 25 Νοεμβρίου 1968 ο Παναγούλης μεταφέρθηκε από την Αίγινα στις Στρατιωτικές Φυλακές του Μπογιατίου, όπου και του επιβλήθηκε η "ποινή του εντοιχισμού" όπως λέει ο ίδιος. Δραπετεύει από τις Στρατιωτικές Φυλακές του Μπογιατίου (Σ.Φ.Μ.) όπου κρατείτο, στις 5 Ιουνίου 1969. Συλλαμβάνεται εκ νέου και οδηγείται προσωρινά στο στρατόπεδο του Γουδίου για να μεταφερθεί μετά από ένα μήνα και πάλι στις φυλακές του Μπογιατίου. Εκεί τον περιμένει η απομόνωση σε κελί που το φτιάξαν ειδικά για τον Παναγούλη και ήταν σαν αντίγραφο τάφου. Επιχειρεί να δραπετεύσει αρκετές φορές ανεπιτυχώς. Γράφει ποιήματα ως διέξοδο. Συνεχίζει να γράφει ακόμα και όταν του κατάσχουν κάθε γραφική ύλη χρησιμοποιώντας για μελάνι το αίμα του και για χαρτί τους τοίχους του κελιού-τάφου του.
Ο Α. Παναγούλης σύμφωνα με ορισμένους αρνείται την πρόταση απονομής χάριτος που του προσέφερε η χούντα. Τον Αύγουστο του 1973 - μετά από τεσσεράμισι σχεδόν χρόνια φυλάκισης – απελευθερώθηκε βάση της γενικής αμνηστίας που απένειμε το καθεστώς των συνταγματαρχών στους πολιτικούς κρατούμενους, κατόπιν της αποτυχημένης προσπάθειας του Γ. Παπαδόπουλου να φιλελευθεροποιήσει το καθεστώς του. Αυτοεξορίζεται εκ νέου, αυτή τη φορά στην Φλωρεντία της Ιταλίας, για να επαναδραστηριοποιηθεί στην αντίσταση, ουσιαστικά όμως συνεχίζει την αντίσταση στην Ελλάδα ερχόμενος κρυφά όπου και οργανώνει ομάδες αντίστασης.
Μεταπολίτευση
Στην μεταπολίτευση ο Αλέξανδρος Παναγούλης εκλέγεται βουλευτής της Β΄ Αθηνών από την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ.-Ν.Δ., σήμερα Ε.ΔΗ.Κ.), καθώς αρνείται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και με τον Ανδρέα Παπανδρέου τον οποίο παρομοίαζε με φασίστα και έλεγε πως ήταν ο
 Έλληνας Μουσολίνι, στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974. Επιδιώκει την απομόνωση των πολιτικών που συνεργάστηκαν με το δικτατορικό καθεστώς της Χούντας και εξαπολύει σωρεία καταγγελιών. Λίγο μετά την εκλογή του έρχεται σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος του γιατί είχε συγκεντρώσει στοιχεία για τη συνεργασία του Δημήτρη Τσάτσου με το χουντικό καθεστώς, με συνέπεια να αρνηθεί να συνυπάρξει με τον "προδότη" στο ίδιο κόμμα και παραιτείται. Παρέμεινε όμως στη Βουλή των Ελλήνων ως ανεξάρτητος βουλευτής. Επιμένει στις καταγγελίες του και έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης, Ευάγγελο Αβέρωφ και τον Δημήτρη Τσάτσο. Δέχθηκε πολιτικές πιέσεις αλλά και απειλές για τη ζωή του για να αποσύρει τις καταγγελίες του, όπως διαρήξεις στο πολιτικό του γραφείο, μυνήματα που του αφήναν άγνωστοι κλπ.
Την Πρωτομαγιά του 1976 σε ηλικία 38 ετών  σκοτώνεται  ύστερα  από  ένα τροχαίο ατύχημα στην λεωφόρο Βουλιαγμένης (το αυτοκίνητό του πήγε και έπεσε σέ υπόγειο κατάστημα επι τής λεωφόρου κάθετα στην πορεία), λίγες μέρες πριν από  την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ). Η αποκάλυψη των φακέλων, που δεν έλαβε χώρα ποτέ, λέγεται ότι περιείχε αδιαμφισβήτητες αποδείξεις εις βάρος ορισμένων πολιτικών που συνεργάστηκαν με την χούντα. Κατά πολλούς, το τροχαίο ατύχημα είχε στηθεί για να θέσει τον Αλέξανδρο Παναγούλη εκτός μάχης και να εξαφανίσει τις αποδείξεις που είχε υπό την κατοχή του. Δεν υπάρχει ωστόσο κανένα τεκμήριο για όλες αυτές τις εικασίες.

Ποιητικό έργο
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης βασανίζεται καθημερινά, με τα πιο ευφάνταστα, σκληρά και αποκρουστικής σύλληψης βασανιστήρια καθ΄ όλη την διάρκεια της κράτησης του.
Μία από τις πρώτες , και σπάνιες  εκδόσεις των πρώτων ποιημάτων του Α.Παναγούλη, την οποία προλογίζει ο Βασίλης Βασιλικός 
 
Η αυτοκυριαρχία του, η αυτοπειθαρχία του, το πείσμα στο να υπερασπιστεί αυτό που πιστεύει και το χιούμορ που διέθετε λειτουργούν σαν ασπίδες χάρη στις οποίες κατορθώνει να επιβιώσει τον σωματικό και ψυχικό βιασμό. Κατά πολλούς, στις φυλακές του Μπογιατίου γράφει τα καλύτερα του ποιήματα στον τοίχο του κελιού του ή σε μικροσκοπικά παλιόχαρτα, με μελάνι συχνά το ίδιο του το αίμα.
Πολλά από τα ποιήματα του δεν διασώθηκαν. Αρκετά όμως από αυτά είτε κατάφερε να τα βγάλει από την φυλακή με διάφορους τρόπους είτε να τα ξαναγράψει αργότερα χάρη στο ισχυρό μνημονικό του.
Το 1972, ενώ ήταν ακόμη στη φυλακή, εκδίδεται στο Παλέρμο η πρώτη ποιητική του συλλογή στα Ιταλικά Altri seguiranno: poesie e documenti dal carcere di Boyati (Άλλοι θα ακολουθήσουν: ποίηση και ντοκουμέντα από τις Φυλακές του Μπογιατίου) με εισαγωγικό σημείωμα από τον Ιταλό πολιτικό Φερούτσιο Πάρη και τον Ιταλό σκηνοθέτη και καλλιτέχνη Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Για το έργο του αυτό ο Α. Παναγούλης βραβεύτηκε με το Διεθνές  Βραβείο Λογοτεχνίας Βιαρέτζιο (Premio Viareggio Internazionnale) τη χρονιά που ακολούθησε.
Μετά την απελευθέρωσή του ο Α. Παναγούλης εξέδωσε στο Μιλάνο την δεύτερή του ποιητική συλλογή στα Ιταλικά Vi scrivo da un carcere in Grecia (Μέσα από Φυλακή σας γράφω στην Ελλάδα) με εισαγωγικό σημείωμα από τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι.
Είχε προηγηθεί η έκδοση στα ελληνικά τετραδίων, όπως η συλλογή με τίτλο Η Μπογιά.
Σε μία  σπάνια, και ίσως  άγνωστη,  έκδοση των πρώτων ποιημάτων του (΄Εκδοσις 8 1/2) ο Βασίλης Βασιλικός ,που προλογίζει ,σημειώνει :
"Κι είναι τα ποιήματα αυτά, συνέχεια  της πράξης του: την εξηγούν ,την πλαισιώνουν με το αγωνιστικό τους υπόβαθρο , την διαχωρίζουν  από μία πράξη "δωρεάν" , από μία πράξη  "τυχαία" . ΄Οπως λέν ,ότι τα μάτια  είναι ο καθρέπτης της ψυχής,έτσι  και τα ποιήματα είναι ο καθρέπτης της πράξης". Και παρακάτω : "στη γενική σιωπή της άνεσης , έρχεται  η φωνή του Παναγούλη να μας ξυπνήσει , εθνεγερτήρια" :

"Ήρεμα πατάνε τα ίδια βήματα
 στην ίδια στράτα
 δεν δείχνουν να κουράζονται".

Και αλλού :
" Αν χτυπήσουν την πόρτα μην  ανοίξεις,
  όσο και να χτυπούν".


Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Εφτάχρονο θύμα των βαρβαρισμών ελληναράδων




Σε προηγούμενη ανάρτηση μιλούσαμε για τους “βαρβαρισμούς των νεοελλήνων” , με αφορμή τον τραγικό απολογισμό της χρήσης βεγγαλικών κι αυτό το Πάσχα στη χώρα μας. Γιατί “από έθιμο της...χαράς για το αναστάσιμο μήνυμα εξελίχθηκε σε δολοφονικό μέσο”, γράφαμε χαρακτηριστικά.
Το σημερινό θλιβερό νέο έρχεται να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα.
Απεβίωσε το επτάχρονο αγόρι, που είχε τραυματιστεί σοβαρά στο πρόσωπο από βεγγαλικό , το βράδυ της Ανάστασης , στην Εύβοια.
Τι να πεις στους χαροκαμένους γονείς του;΄Ότι - δήθεν-έχασαν το παιδάκι τους από  ... αναστάσιμο έθιμο;
Βαρβαρισμοί των νεοελλήνων είναι και τίποτε άλλο ...

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Δύο εκατομμύρια συνάνθρωποί μας στην Αιθιοπία πεινούν



Από :ΑΠΕ-ΜΠΕ,Ρόιτερς
 Περισσότεροι από δύο εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ανάγκη από επισιτιστική βοήθεια εξαιτίας της ξηρασίας, που προκαλείται από το φαινόμενο Λα Νίνια, ανακοίνωσαν τα Ηνωμένα Έθνη και συγχρόνως απηύθυναν έκκληση για επισιτιστική, κυρίως, βοήθεια ύψους 75 εκατομμυρίων δολαρίων.

Η Λα Νίνια, η οποία ευθύνεται για τις πλημμύρες που σημειώθηκαν φέτος στην Αυστραλία, διαμορφώνεται στον Ειρηνικό Ωκεανό και είναι το αντίστροφο φαινόμενο του Ελ Νίνιο, που χαρακτηρίζεται από την άνοδο της θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας στις κεντρικές και τις ανατολικές περιοχές του Ειρηνικού Ωκεανού.

Χάνεται το όπλο της γραφομηχανής


Κλείνει το τελευταίο εργοστάσιο γραφομηχανών στον κόσμο, που κατασκεύαζε γραφομηχανές.
 Η Godrej & Boyce , η τελευταία εταιρεία μηχανικών γραφομηχανών ,στην Ινδία, ανακοίνωσε , ότι σταματά την παραγωγή τους , λόγω της ραγδαίας εξάπλωσης των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
«Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 οι υπολογιστές άρχισαν να κυριαρχούν. Όλοι οι κατασκευαστές γραφομηχανών σταμάτησαν την παραγωγή, εκτός από μας» ,δήλωσε ο
Μίλιντ Ντακλ, γενικός διευθυντής της εταιρείας.
Μια είδηση αναμενόμενη ,αλλά δεν πρέπει να ξεχασθεί η τεράστια προσφορά της γραφομηχανής στην εκπαίδευση και γενικότερα στον πολιτισμό της Οικουμένης.
Η πρώτη πατέντα για γραφομηχανή δόθηκε στον Άγγλο Χένρυ Μιλλ (Henry Mill),το 1714.
Η πρώτη μηχανή ,που πραγματικά λειτούργησε , ήταν του Ιταλού Πελεγκρίνο Τούρι (Pellegrino Turri),το 1808.
Το 1828 ο Ώστιν Μπαρτ στο Ντιτρόιτ κατασκεύασε γραφομηχανή, που την ονόμασε Τυπογράφο. Ήταν όμως αρκετά αργή στο γράψιμο.
Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια αναζητήσεων και μελετών μέχρι που, το 1867, ο Κρίστοφερ Σολς φτιάχνει μια αρκετά πρακτική μηχανή.
Το 1873 η γραφομηχανή γίνεται βιομηχανικό προϊόν, που για πρώτη φορά βγάζει το εργοστάσιο όπλων του Ρέμιγκτον (Remington). Συμβολικότατο ...Μία γραφομηχανή, που ...πυροβολεί την άγνοια και την αμορφωσιά. Και όπως αποδείχθηκε στην πορεία η γραφομηχανή – και κατ΄ επέκταση τα κείμενα- δεν ήταν Ποτέ αρεστά στην κάθε είδους Εξουσία.

Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

Νέα στοιχεία του Π.Ο.Υ. για τα ποτά ,τα τσιγάρα και την κακή διατροφή




Από :ΑΠΕ-ΜΠΕ-Ρόιτερς

Τη νέα ΄Εκθεσή του για τις χρόνιες, μη μεταδιδόμενες ασθένειες - συμπεριλαμβανομένου του διαβήτη, του καρκίνου, των παθήσεων του αναπνευστικού και των καρδιακών νοσημάτων- έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) .
Ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των νόσων μπορεί ν΄ αποφευχθεί μειώνοντας τέσσερις από τους κυριότερους παράγοντες κινδύνου, δηλαδή :
  • τη χρήση προϊόντων καπνού,
  • την έλλειψη σωματικής δραστηριότητας,
  • την κατανάλωση αλκοόλ και
  • την ανθυγιεινή διατροφή.Αναλυτικά για τους παράγοντες κινδύνου και τις επιπτώσεις τους στην ανθρώπινη υγεία:
Καπνός
Σχεδόν έξι εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από το κάπνισμα και από το παθητικό κάπνισμα.
Μέχρι το 2020, ο αριθμός αυτός θα ανέλθει σε 7.5 εκατομμύρια και θα αντιστοιχεί στο 10% των θανάτων παγκοσμίως.
Το κάπνισμα εκτιμάται ότι προκαλεί περίπου το 71% των κρουσμάτων καρκίνου των πνευμόνων, το 42% των χρόνιων παθήσεων του αναπνευστικού & σχεδόν 10% των κρουσμάτων καρδιαγγειακών παθήσεων.

Αλκοόλ
Περίπου 2.5 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, δηλαδή 3.8% των θανάτων παγκοσμίως οφείλεται σε αυτή την αιτία.Περισσότεροι από τους μισούς θανάτους οφείλονται σε ασθένειες , μεταξύ των οποίων ο καρκίνος, οι καρδιαγγειακές παθήσεις και η κίρρωση του ήπατος.

Κακή διατροφή & παχυσαρκία
Τουλάχιστον 2.8 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο επειδή είναι παχύσαρκοι ή υπέρβαροι. Ο κίνδυνος για καρδιακό νόσημα, εγκεφαλικό και διαβήτη αυξάνεται σταθερά όσο αυξάνεται ο Δείκτης Μάζας Σώματος .
Η κατανάλωση της σωστής ποσότητας φρούτων και λαχανικών μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιακής νόσου, αλλά και καρκίνου του στομάχου και του παχέος εντέρου-ορθού.
Εξάλλου ,η υψηλή κατανάλωση αλατιού είναι σημαντικός παράγοντας κινδύνου για υπέρταση και καρδιακή νόσο. Με τις καρδιακές παθήσεις συνδέεται και η μεγάλη κατανάλωση κορεσμένων λιπών και τρανς-λιπαρών οξέων.

Σωματική άσκηση
Σχεδόν 3.2 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας της ανεπαρκούς σωματικής δραστηριότητας. Εκείνοι που δεν αθλούνται αρκετά έχουν 20% με 30% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν πρόωρα.
Η τακτική σωματική άσκηση μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακού νοσήματος συμπεριλαμβανομένης της υπέρτασης, αλλά και (τον κίνδυνο εμφάνισης) του διαβήτη, του καρκίνου του παχέος εντέρου και του μαστού, καθώς και της κατάθλιψης.



Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Ο κατάδικος της...αρεσκείας σας



                                         Κάποτε στην  Άγρια Δύση

Αθάνατη ...Αμερική.
Ποτέ δεν πλήττεις.
Και στις χειρότερες ημέρες κάτι έχει να σου προσφέρει για να σε βγάλει από την ανία ...
΄Άκου τι βρήκαν για το ...φιλοθεάμον κοινό, που διψά για αίμα .
Βρέθηκε ...ο πιο σκληρός σερίφης , κάπου στην Αριζόνα.

Το ονοματάκι του :Joe Arpaio, ο οποίος αποφάσισε να κάνει πιο... ελκυστικό το έργο της αστυνομίας, δίνοντας στους πολίτες -μέσω της ιστοσελίδας του αστυνομικού τμήματος- την ευκαιρία:να ψηφίζουν για τον αγαπημένο τους κατάδικο.
Μούρλια...
Επισκέπτεσαι το site του σερίφη , βλέπεις τις φωτογραφίες των συλληφθέντων και...ψηφίζεις τον ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
Μεγαλεία...
Η Ρώμη της κατάπτωσης με τους Χριστιανούς στα ....λιοντάρια δεν είναι μακριά...
Ο σερίφης ισχυρίζεται , πως στόχος του είναι να .....ευαισθητοποιήσει τον κόσμο για το έργο της αστυνομίας, αλλά και να ενημερώσει το κοινό για τους τοπικούς παραβάτες του νόμου...
Ας σημειωθεί ,ότι αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που τα Μ.Μ.Ε. ασχολούνται με την αφεντιά του. Το 1993 κατασκεύασε ...φυλακές από σκηνές γνωστές ως “Tent City” (σ.σ. φωτο κάτω αριστερά) και στις οποίες... «φιλοξενεί» περίπου 2.000 κρατούμενους.

Ο σερίφης Joe Arpaio έχει και μία αδυναμία στα ...ροζ εσώρουχα. Και την αδυναμία του την έκανε νόμο... ΄Έτσι , υποχρεώνει τους φυλακισμένους να φοράνε ροζ εσώρουχα , ενώ τους δένει με ... ροζ χειροπέδες.

Αθάνατη Αμερική...

Πάσχα αίματος από βεγγαλικά


                                                                                Ρουκετομαχίες   στη Χίο
Τραγικός ο απολογισμός της χρήσης των βεγγαλικών κι αυτό το Πάσχα στη χώρα μας.
Από έθιμο της...χαράς για το Αναστάσιμο μήνυμα εξελίχθηκε σε δολοφονικό μέσο. Κάθε άλλο παρά Ανάσταση γιορτάζεις σχεδόν σε όλες τις εκκλησίες .
Πριν ο ιερέας πει το “Χριστός Ανέστη” το προαύλιο του ναού ...ανταριάζει και τα βεγγαλικά , οι φωτοβολίδες, οι σαΐτες και . ..οι ρουκέτες (όπως  στη Χίο) καλύπτουν τον ουρανό.
Ποια πίστη , ποια κατάνυξη και πράσινα άλογα....
Βαρβαρισμοί των νεοελλήνων ...
Αλλά εκτός αυτού , κάθε χρόνο βαρύς είναι ο ...βλακώδης φόρος αίματος. Το φετινό Πάσχα:
  • Δύο νεκροί, τρεις βαριά τραυματίες και τρεις ελαφρά, ο τραγικός απολογισμός από τη χρήση βεγγαλικών . Νεκροί : δύο συνάνθρωποί μας στη Ρόδο, και βαριά τραυματίες ένα 7χρονο αγοράκι ,που δέχθηκε φωτοβολίδα στο πρόσωπο την ώρα της Ανάστασης στην Εύβοια, ένας άνδρας από την Κάλυμνο που έχασε το χέρι του και ένας άλλος από την Αγία Τριάδα Μεσσηνίας - την περασμένη εβδομάδα- από έκρηξη σε αποθήκη κατά την κατασκευή βεγγαλικών. Στην ίδια έκρηξη τραυματίστηκαν και άλλοι τρεις.

Υπολογιστής - ταμπλέτα από τη Sony


Στην αντεπίθεση πέρασε η Sony, που ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει τον πρώτο της υπολογιστή-ταμπλέτα (tablet PC).
 Φιλοδοξεί το πολύ σε ένα χρόνο  να έχει καταλάβει τη 2η θέση στη διεθνή αγορά που, προς το παρόν, κυριαρχείται από το iPad της Apple.
H νέα συσκευή, όπως δήλωσε ο αντιπρόεδρος της Sony Κουνιμάσα Σουζούκι, θα χρησιμοποιεί λειτουργικό σύστημα βασισμένο στο Android 3.0, ενώ ένα από τα δύο σχεδιαζόμενα μοντέλα θα έχει διπλή οθόνη.
Η εμπορική επιτυχία του iPad έχει ωθήσει άλλες μεγάλες εταιρείες ηλεκτρονικών, όπως την κορεατική Samsung και την ταϊβανέζικη HTC, να κυκλοφορήσουν τις δικές τους ταμπλέτες στην αγορά.
Σύμφωνα με την εταιρία ερευνών Gartner, οι πωλήσεις tablets παγκοσμίως  εκτιμάται, ότι θα τετραπλασιαστούν την επόμενη τετραετία, φθάνοντας τα 294 εκατ. συσκευές. 
Πηγή :ΑΠΕ-ΜΠΕ

Λέιζερ αντί για μπουζί στις μηχανές των αυτοκινήτων


Στο.. πολύ κοντινό μέλλον τα αυτοκίνητα θα κρύβουν στον κινητήρα τους όχι τα γνωστά μας μπουζί, αλλά λέιζερ για την ανάφλεξη του μίγματος καυσίμου-αέρα στον κινητήρα εσωτερικής καύσης.
Σύμφωνα με το BBC (*) , η ανακοίνωση αναμένεται να γίνει, την Πρωτομαγιά, από Ρουμάνους και Ιάπωνες ερευνητές, στη διάρκεια της Διεθνούς Συνδιάσκεψη για τα Λέιζερ και την Ηλεκτρο-Οπτική.
Η εξέλιξη αυτή αναμένεται να οδηγήσει :
  • σε αύξηση της ενεργειακής απόδοσης των μηχανών των αυτοκινήτων,
  • σε μείωση της κατανάλωσης καυσίμων και
  • σε μείωση μόλυνσης της ατμόσφαιρας.
Οι ερευνητές από την Ρουμανία και την Ιαπωνία, με επικεφαλής τον Τακουνόρι Τάιρα των Εθνικών Ινστιτούτων Φυσικών Επιστημών στο Οκαζάκι, έχουν αναπτύξει ένα σύστημα που μπορεί να εστιάσει δύο ή τρεις ακτίνες λέιζερ υψηλής ενέργειας, σε μεταβαλλόμενο βάθος, στους κυλίνδρους της μηχανής.
(*) Πηγή : ΑΠΕ-ΜΠΕ , 26-04-11

Στο 10,5% του ΑΕΠ το έλλειμμα το 2010 & στο142,8% το δημόσιο χρέος




Στο 10,5% του ΑΕΠ διαμορφώθηκε το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας το 2010 (από 15,4% το 2009) , ενώ το δημόσιο χρέος έφθασε το 142,8% του ΑΕΠ (από 127,1% το 2009), σύμφωνα με στοιχεία της Εurostat, που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα .Σημειώνεται ,πως οι εκτιμήσεις για το έλλειμμα το προσδιόριζαν στο 9,6%.

Ειδικότερα, σε απόλυτους αριθμούς :
  • το δημοσιονομικό έλλειμμα έφθασε τα 24,1 δισ. ευρώ το 2010 (από 36,3 δισ. ευρώ το 2009),
  • το ΑΕΠ της Ελλάδας υποχώρησε από 235 δισ. ευρώ το 2009 σε 230,1 δισ. ευρώ το 2010.
  • τα έσοδα αυξήθηκαν από 37,3 δισ. ευρώ το 2009 σε 39,1 δισ. ευρώ το 2010,
  • οι δαπάνες μειώθηκαν από 52,9 δισ. ευρώ σε 49,5 δισ. ευρώ (την ίδια περίοδο)
  • το ελληνικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε από 298,7 δισ. ευρώ το 2009 σε 328, 5 δισ. ευρώ το 2010.

Με βάση τα στοιχεία αυτά, το 2010 :
  • η Ελλάδα είχε το δεύτερο μεγαλύτερο έλλειμμα στην Ε. Ε. μετά την Ιρλανδία (-32,4%) και κοντά στην Αγγλία (-10,4%)
  • ακολουθούν η Ισπανία (-9,2%) και η Πορτογαλία (-9,1%).
Ως προς το δημόσιο χρέος ,με βάση τα στοιχεία της Eurostat για το 2010:
  • η Ελλάδα είχε το υψηλότερο χρέος στην Ε.Ε. (142,8% του ΑΕΠ) με δεύτερη την Ιταλία (119% του ΑΕΠ) ,κι ακολουθούν το Βέλγιο (96,8% του ΑΕΠ) και η Ιρλανδία (96,2%).

 

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Αθώοι και ένοχοι μαζί στο Γκουαντάναμο


                            Κρατούμενοι στις αμερικανικές  φυλακές στο Γκουαντάναμο


 Οι ΗΠΑ , επί χρόνια , κρατούσαν φυλακισμένους  στο κολαστήριο του Γκουαντάναμο  εκατοντάδες ανθρώπους που ήταν αθώοι, ενώ άφησαν ελεύθερους δεκάδες κρατούμενους "υψηλού κινδύνου", σύμφωνα με έγγραφα που έδωσε στη δημοσιότητα ο ιστότοπος WikiLeaks.
Ο ιστότοπος έδωσε σε πολλά δυτικά μέσα ενημέρωσης, κυρίως εφημερίδες, στρατιωτικά έγγραφα σχετικά με τους φακέλους 779 ανθρώπων, που κρατούνταν από το 2002 στη φυλακή του Γκουαντάναμο .Ορισμένοι από αυτούς κρατούνταν βάσει πληροφοριών που ήταν συχνά εσφαλμένες, κυρίως όταν είχαν αποσπαστεί από κρατούμενους, που ήταν άρρωστοι ή δεν ήταν πολύ αξιόπιστοι ή είχαν αποσπαστεί με τη χρήση βασανιστηρίων, σύμφωνα με την εφημερίδα Νιου Γιορκ Τάιμς.

Τουλάχιστον ένας στους πέντε κρατούμενους στο Γκουαντάναμο είχε φυλακιστεί αυθαίρετα και με ελάχιστα στοιχεία που να δείχνουν ότι ήταν "μαχητής του εχθρού", επισημαίνει η ισπανική εφημερίδα "Ελ Παΐς".

Σύμφωνα με άλλο έγγραφο, που αποκαλύπτει η βρετανική εφημερίδα "Ντέιλι Τέλεγκραφ", ο "εγκέφαλος" των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, Χάλεντ σέιχ Μοχάμεντ, δήλωσε στους ανακριτές του, ότι η Αλ Κάιντα είχε κρύψει μια πυρηνική βόμβα στην Ευρώπη, η οποία θα προκαλούσε έναν "πυρηνικό κατακλυσμό" αν ο ηγέτης της Αλ Κάιντα Οσάμα Μπιν Λάντεν συλλαμβανόταν ή σκοτωνόταν.

Εν τω μεταξύ ,περίπου 200 κρατούμενοι που είχαν χαρακτηριστεί ως "υψηλού κινδύνου", επειδή μπορεί να συνιστούσαν "στο μέλλον απειλή κατά των ΗΠΑ ή κατά των συμφερόντων των ΗΠΑ", αφέθηκαν ελεύθεροι ή εκδόθηκαν σε τρίτες χώρες, σύμφωνα με την εφημερίδα Νιου Γιορκ Τάιμς.

Μόνον 220 κρατούμενοι στο Γκουαντάναμο μπορούσαν να θεωρηθούν επικίνδυνοι εξτρεμιστές, συμπληρώνει η βρετανική εφημερίδα Ντέιλι Τέλεγκραφ, ενώ 380 ήταν απλοί ένοπλοι που ανήκαν στο κίνημα των Ταλιμπάν ή είχαν μεταβεί στο Αφγανιστάν.
Σύμφωνα με τη Λε Μοντ, "ένας αριθμός ανηλίκων βρέθηκε επίσης στο Γκουαντάναμο, μολονότι αυτοί δεν είχαν απολύτως καμία σχέση με τους Ταλιμπάν".

Η αμερικανική κυβέρνηση εξέφρασε τη λύπη της για την "ατυχή" αυτή δημοσιοποίηση των εγγράφων αυτών .Σήμερα  στη φυλακή αυτή παραμένουν  172 κρατούμενοι.

Η Ελλάδα επί ΔΝΤ

Πρόσφατο - επίκαιρο  φωτογραφικό  στιγμιότυπο για την Ελλάδα  στην εποχή του ΔΝΤ.

Πνευματικά δικαιώματα της  φωτογραφίας : GAP

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα


Πρέπει να χτίσουμε ξανά, να φτιάξουμε ξανά,να ομορφύνουμε ξανά τη χώρα μας, με τις παραδόσεις μας, που θα δώσουν ανάπτυξη και θα επιτρέψουν μια βιώσιμη, μια πράσινη ανάπτυξη στη χώρα{...}. Ξεκινήσαμε αυτή την εκστρατεία σε όλη την Ελλάδα, από εδώ, από το Καστελόριζο, σε μια κρίσιμη για την Ελλάδα ημέρα, όπου ζητήσαμε τη συνεργασία και τη βοήθεια των εταίρων μας, μέσα από το νέο μηχανισμό που διαμορφώσαμε από κοινού”.
Ήταν μεσημέρι Παρασκευής 23 Απριλίου 2010 ,του αγίου Γεωργίου, πριν από ένα έτος, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός ,από το ακριτικό Καστελόριζο -με φόντο μια πράσινη βαρκούλα(τυχαίο;δεν νομίζω)-κι αφού μοίρασε πρώτα παπατζίδικες υποσχέσεις για ...ανοικοδόμηση της χώρας και ..πράσινα άλογα , μετά την Κυβερνητική σύσκεψη στο νησί έριξε τον πύραυλο, ότι κρυφά είχε αποφασίσει να βάλει την Ελλάδα στην Κατοχή του ΔΝΤ και της τρόϊκας. Είχε στηθεί ωραίο σκηνικό στο Καστελόριζο για το ...διάγγελμα.Το σκηνικό ήταν ένα έξυπνο επικοινωνιακό τέχνασμα. Το περιεχόμενο του μηνύματος ήταν υποταγή στην τρόικα , χωρίς καν διαπραγματεύσεις.
Από τότε, το Μνημόνιο μπήκε και άλλαξε προς το χείρον τη ζωή όλων μας, η Ελλάδα εθελουσίως βρέθηκε υπό ΚΑΤΟΧΗ και κατ΄ ακολουθία έχει περιορισμένα περιθώρια εθνικής κυριαρχίας. Αυτό που δεν πέτυχαν οι φασίστες του Μουσολίνι και του Χίτλερ έγινε πράξη το 2010.
Πρωτεργάτης στο ΕΓΚΛΗΜΑ ο Γιωργάκης Παπανδρέου, άνθρωπος της άγριας Δύσης.
Τα αποτελέσματα μετά από 12 μήνες είναι ορατά και στον πιο φανατικό ΠΑΣΟΚο. Αλλά αυτό σε τι μπορεί να βοηθήσει; Η πατρίδα καταχρεώνεται και οι νόμιμοι λήσταρχοι θα αρπάξουν ΝΟΜΙΜΩΣ ό,τι θεωρούν πως τους ...ανήκει , όποια ώρα θέλουν.
Από αύριο κιόλας ξεκινά ένα «καυτό» δίμηνο για την ελληνική οικονομία,γιατί αναμένται να ληφθούν και ΝΕΑ μέτρα... Αύριο η Eurostat θα ανακοινώσει τα τελικά στοιχεία για το έλλειμμα του 2010. Από το μέγεθος της αναθεώρησης του ελλείμματος θα εξαρτηθεί και το μέγεθος των νέων ΜΕΤΡΩΝ.
΄Ενα χρόνο μετά το Καστελόριζο ο Γιώργος μας βρήκε ένα άλλο όμορφο νησί , την ΄Υδρα, να περάσει  ανέμλες  πασχαλινές διακοπές και  να βγάλει το διάγγελμά του .
Βέβαια δεν τόλμησε να κοκορευθεί για τη “νέα Ελλάδα” που έφτιαξε σε 12 μήνες , αλλά οι παπατζίδικες υποσχέσεις δεν χάθηκαν ούτε κι αυτή τη φορά.Με το πασχαλινό διάγγελμά του έστειλε... μήνυμα αισιοδοξίας πως θα τα καταφέρει ν΄αλλάξει την Ελλάδα!
Το διάγγελμα έγινε στα...επικοινωνιακά πρότυπα του διαγγέλματος από το Καστελόριζο για το μνημόνιο.

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Πέντε και μία για τον ΑΚΗ



Την προσεχή Πέμπτη αναμένεται να κληρώσει για το “σύντροφο” -  "σοσιαληστή" ΄Ακη  Τσοχατζόπουλο.
Θα συνεδριάσει η Ολομέλεια του Κοινοβουλίου για ν αποφασίσει για τη σύσταση προκαταρκτικής επιτροπής για το καραμπινάτο σκάνδαλο των υποβρυχίων,τα οποία αγοράσαμε από τη Γερμανία , μεταξύ αυτών κι αυτό το ...ανάπηρο που γέρνει.
Σημειώνεται ,ότι το νυν ΠΑΣΟΚ του Γιώργου έχει ήδη ζητήσει να διερευνηθεί “ενδεχόμενη ποινική ευθύνη” του πρώην υπουργού Εθνικής Αμυνας Ακη Τσοχατζόπουλου για τις αξιόποινες πράξεις :
  • της παθητικής δωροδοκίας και
  • της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες.
Με την πρόταση αυτή συμφωνεί και η ΝΔ του Αντώνη , κι αναμένεται να συμπλεύσουν και οι άλλες κομματικές δυνάμεις της Βουλής...

Και με αφορμή αυτό ας βάλουμε δύο αναμνηστικές φωτο. από εκείνες τις "καλές εποχές" , τότε που τα σκάνδαλα Ζήμενς και Βατοπεδίου δεν είχαν γίνει γνωστά. Το “τραβάνε” αυτό οι ανάπαυλες...



   Κορόϊδα,  Χρόνια Πολλά  και μην ξεχνάτε  το ραντεβού σας με την Εφορία